Yori wordt tegenwoordig high van het leven
Jarenlang smeedde Yori prachtige singer-songwriter-liedjes die werden gedreven door verdriet en eenzaamheid. Maar juist een heftige gebeurtenis in haar leven zorgde ervoor dat de levensfilosofie van de 33-jarige zangeres veranderde. Haar nieuwe EP heet dan ook niet voor niets Wanna Be So High. “Ik heb gekeken naar wat ik nu nodig heb en ben daar over gaan schrijven.”
Het leven lacht de Noord-Hollandse Yori Swart lang toe tot ze in mei van dit jaar, zich plots steeds slechter gaat voelen. Ze is op toer met Ilse de Lange, voor wie ze back-up zang verzorgt en gitaar speelt, maar krijgt plots fysieke en geestelijke klachten. “Ik voelde burn-out verschijnselen als amper kunnen slapen, overprikkeld zijn, geen schermen kunnen kijken en moeite hebben met een gesprekje van een minuut”, legt ze uit. Het bleek de nasleep van een hersenschudding, die ze bij een onhandige uitglijder in de kroeg had opgelopen. “ik had simpelweg niet goed de tijd genomen om daarvan te herstellen, omdat ik niemand teleur wilde stellen. Dat is me duur komen te staan. Weet je: als artiest zeg je niet snel nee, want een grote toer – zoals die van Ilse – wordt echt niet voor mij verplaatst en als je afzegt, ben je toch bang dat je kans verkeken is voor de toekomst. En dus ben ik zwaar over mijn grenzen gegaan.”
Yori neemt een aantal rigoureuze beslissingen. Ze stopt met alcohol en koffie, verbetert haar levensstijl en neemt goed rust. En misschien nog wel de belangrijkste verandering: ze zegt vaker nee. “Maar dat blijft moeilijk”, geeft ze lachend toe. “Toch brengt het me veel. Want ik ben erachter gekomen dat je echt niet gecanceld wordt als je een keer nee zegt. Dat snappen mensen echt wel, heb ik gemerkt. Ik heb daardoor veel meer rust. Weet je: als vrouw is het moeilijk om in de muziekindustrie niet op je tenen te lopen. Fink (waarmee Yori werkte op haar album September) zei dat ik ‘moest opschieten omdat ik al ouder werd’. Ik was toen 24! Maar dat heb ik ook losgelaten. Hoe meer je relevant probeert te blijven, hoe slechter dat werkt.”
En dus trekt Yori nu vooral haar eigen plan en gaat ze komende maand weer op eigen benen toeren en hoopt ze volgende jaar ook op de festivals te staan. De basis voor de hernieuwde energie vormt de EP Wanna Be So High, waarop ze samen met Martijn konijnenburg (Goldkimono) zichzelf als artiest opnieuw uitvond. “Ik schrijf al best lang samen met Martijn en ditmaal hebben we het eens vanuit een andere hoek bekeken. Zo was de sound van Maggie Rogers een inspiratie en liet Martijn – die uit de hiphophoek komt – er veel samplewerk op los. Nadat we er ook een poppy Fleetwood Mac-insteek aan gaven, ontstond plots deze indiepop-vibe.”
De nieuwe sound van Yori vereist ook een andere aanpak bij het songwriting-proces. “De hele benadering is anders”, legt ze uit. “Normaal maakte ik liedjes die om de zang en gitaar heen gebouwd werden. Ditmaal ontstonden de liedjes en kwam de gitaar daarna. Kijk, ik ben nog steeds die nerd die de hele dag in de studio zit om gitaarpartijtjes te bedenken, maar het is niet meer de main focus. Daarnaast schrijf ik nu veel minder uit verdriet of eenzaamheid. Dat is ooit zo ontstaan omdat ik er echt ingerold ben. Ik pakte als enigst kind mijn gitaar op omdat ik bij niemand mijn verhaal kon doen en er dus maar een liedje over ging schrijven. Door de samenwerking met Martijn is dat echt veranderd. Eenzaamheid maakte plaats voor verbinding. Ik heb gekeken naar wat ik nu nodig heb en ben daar over gaan schrijven.”
Volgens Yori heeft ieder liedje op de EP een verhaal over haar leven. Zo draait het in Los Angeles opgenomen Delaware over haar nieuwe filosofie: adrenaline halen uit het leven zelf, in plaats van sfeer verhogende alternatieven en is Golden Retriever een indirecte ode aan haar moeder, die ze niet altijd begrijpt, maar die met haar positieve energie wel iedereen blij maakt. “December 22 is – denk ik – mijn persoonlijkste liedje op de plaat. Over de lessen die je in je leven leert en hoe je die in drie fases in je bestaan- als kind, volwassene, ouder, kunt doorgeven. Ik ben echt trots op dat nummer.” Naast haar eigen werk is Yori de laatste jaren ook actief als tekstschrijver voor collega’s als Roxeanne Hazes, Bente, Maan en Meau. “Dat is eigenlijk een beetje ontstaan in de coronatijd, maar ik vind het echt te gek om te doen. Het is zo anders om in andermans wereld te duiken en daar een tekst over te maken. Ik leer er ook heel veel van en het is sowieso goed om veel te schrijven. Het is een sport, die veel oefening nodig heeft. Hoe meer je schrijft, hoe beter je wordt, denk ik.”
“Er is al een nieuwe EP en een album ligt ook in het verschiet. Dus ik denk wel dat we flink kunnen doorpakken.”
