Volgens Sebastian heeft Palaye Royale een onverbrekelijke band met Nederland
Sanne de Vos interviewt Sebastian Danzig
Als je het niet leuk vindt om te lezen, maar wel graag luistert – hier is de podcast van het interview!
Hoe voelt het om terug te zijn in Nederland?
Ik hou er zo van. Elke keer als ik hier ben, ben ik blij.”
Jullie lijken een speciale band met de fans hier te hebben.
“Amsterdam was de eerste stad in Europa waar we optraden en binnen enkele minuten was de show uitverkocht. Toen verkochten we ook nog eens een grotere zaal uit en dachten we ‘oh mijn god.’ Ik herinner me dat we van het podium in de Melkweg stapten en dachten ‘wat de f*ck’. Het voelde alsof we een echt, cool rockband waren. Nederland gaf ons altijd het gevoel dat we cool en trots op onszelf mochten zijn. We komen elk jaar terug, behalve tijdens de pandemie. We hebben twee keer op Pinkpop gespeeld, wat fantastisch was, en afgelopen zomer stonden we in Utrecht. Ik ben gewoon dankbaar voor de fanbase. Iedereen lijkt gelukkig. Ik weet het, dat is gewoon… Nederlanders lijken heel gelukkig. Maar de ruimte en sfeer voelen gewoon echt goed en positief.”
De laatste keer dat jullie hier waren, speelden jullie hier drie keer, toch?
“Ja, we speelden in Tilburg en twee shows in Amsterdam. We speelden dezelfde zaal, maar die was uitverkocht met 1400 mensen. Nu is het 3000 mensen, dubbel zo groot en helemaal vol. Ik ben echt dankbaar dat we hier als band zo kunnen groeien. De volgende stap is AFAS Live, dat is echt spannend voor ons.”
Hoe was het om op Pinkpop te spelen?
“Ongelooflijk. De eerste keer speelden we in een tent op Pinkpop en die zat bomvol. Dit jaar stonden we op het hoofdpodium, wat een fantastische kans was. We speelden precies toen de deuren opengingen, dus mensen renden naar binnen om erbij te zijn, maar het was nog steeds prachtig. We speelden Fever Dream en droegen het op aan onze moeder, en het begon te regenen – het staat allemaal op film. Het was zo’n mooi moment. Toen we stopten met spelen, stopte de regen ook. Het was echt heel emotioneel en bevrijdend.”
Binnenkort spelen jullie in Wembley Arena, dat is een droom, toch?
“Ja, letterlijk. Ik zei dit gisteren nog tegen Remington en Emerson. Ik had sinds 2008 een notitieboekje waarin ik opschreef wat ik wilde doen met mijn leven, en ik schreef dat we Wembley Arena zouden uitverkopen. Vijftien jaar later staan we hier, en het is ons gelukt. Je kunt niet klagen over die groei. Ik ben gewoon trots op wat we als band hebben bereikt.”
Wat staat er verder nog op de wensenlijst?
“We willen nog een hoop dingen buiten de gebaande paden doen. Natuurlijk wil ik graag headlinen op grote festivals. Je dromen groeien naarmate je groeit en dingen bereikt. Wembley Arena was een droom, en nu zijn we daar. Dus nu willen we een hele arenatour door Europa en de VS uitverkopen. We hebben zoveel controle over onze wereld van Palaye, dus als Remington bijvoorbeeld een touwschommel in een zaal wil, kunnen we dat gewoon doen. Het is mooi dat onze dromen realiteit worden. We willen deze hele wereld verder laten groeien, niet alleen voor onszelf, maar ook voor de fans om van te genieten.”
Jullie gaan binnenkort verhuizen?
“Niet naar het VK, maar naar Nederland. Larisa, mijn vrouw, en ik gaan in april een maand in Amsterdam wonen en daarna een maand in Utrecht. We proberen verschillende steden uit om te kijken wat we leuk vinden. Ik ken Amsterdam en hou ervan, maar ik weet niet of wonen in het centrum iets voor de lange termijn is. Het voelt alsof ik in een hele gekke stad woon, wat ook rustgevend is op zijn manier. Utrecht lijkt iets rustiger, zodat je de drukte kunt opzoeken en daarna terug kunt keren naar de rust. Toen ik er rondliep, voelde ik dat het net Amsterdam is maar zonder het toerisme, wat fantastisch is, en Amsterdam is slechts een autorit of treinrit weg.”
Denk je dat het invloed zal hebben op de band?
“Ik denk dat we als band altijd verbonden en tegelijkertijd los van elkaar zijn, ongeacht wat er gebeurt. Waar we ook wonen, muziek, het merk en de band zijn wat ons bij elkaar houdt. We toeren zo veel dat we elkaar na een tour bijna niet zien omdat we 24/7 samen zijn. Als ik in Nederland woon, Remington in het Verenigd Koninkrijk en Emerson in een kasteel in Frankrijk, maakt het niet uit waar we zijn. We hebben een passie die we samen willen volgen. Vrije tijd na een tour is voor mij vakantie, daarna werk ik weer. We werken hard achter de schermen voor de tours, maar het vereist niet dat we altijd fysiek op dezelfde plek zijn, behalve voor repetities of opnames.”
Was het proces voor jullie nieuwe album anders?
“Elk album hebben we altijd samen in dezelfde ruimte gemaakt. Hoe intensief we werken hangt af van het album. Death or Glory was geweldig voor ons. Met Fever Dream werkten we 24/7 samen aan het album; het was de eerste keer sinds ons debuutalbum. Tijdens de pandemie hadden we geen tijdsdruk, wat ons creatief de ruimte gaf. Fever Dream markeerde echt wie we zijn als band. Death or Glory bracht ons terug naar de basis: een goede rockband. Soms vergeet je dat we gewoon rockmuziek kunnen spelen.
We maakten het album met Matt Squire, in twee delen. Twee weken in een AirBnB voor de eerste helft, daarna shows spelen zoals in Utrecht en Rock for People. Vervolgens kwamen we terug voor twee weken om het album af te ronden. Het ging snel; we dachten er niet te veel over na. Sommige gitaarsolo’s waren letterlijk de eerste keer dat ik ze speelde. Die ongedwongenheid zie je live terug. Muziek is tegenwoordig vaak te perfect, maar kunst hoeft niet perfect te zijn. Dit album voelt lichtvoetig aan met wat donkere ondertonen, zoals altijd bij Palaye, maar het is vooral leuk. Na alles wat er gebeurd is, is het essentieel om gewoon plezier te hebben op het podium in plaats van in een donkere emotionele ruimte te blijven hangen. Ik ben dankbaar voor dit album; het kwam op het juiste moment.”
Heb je een favoriet nummer om live te spelen?
“For You of Dark Side of the Silver Spoon. Bij For You, die gitaarsolo… Ik kon me voorstellen dat er tienduizend mensen in Wembley Arena zouden springen als die solo begon. Die visie komt over twee dagen uit, wat super gaaf is. Vandaag was het geweldig om VIP te doen met 60 fans van verschillende leeftijden. Fans die we in 2018 ontmoetten, zijn nu jonge volwassenen en vliegen vanuit Polen, Tsjechië, Londen om elkaar te ontmoeten. Het is mooi om te zien dat onze muziek de basis is geweest van hun jonge volwassen leven. Voor veel tieners biedt het een vorm van ontsnapping. Ze vinden zichzelf en zijn nu zelfverzekerder. In Europa zie je die zelfverzekerdheid al jong. Ze zijn gewoon cool. Ik kan door de straat lopen en denken: ‘jij hebt een coole outfit,’ want ze zijn origineel en authentiek. Het is geweldig om te zien wat onze muziek heeft gedaan.”
Jullie fans zijn erg toegewijd, toch?
“Onze levens zouden niet bestaan in de wereld die we hebben gecreëerd zonder hen. Ze hebben ons alle vrijheid gegeven. Ik ben hen eeuwig dankbaar. Als ik elke dag elke fan persoonlijk kon bedanken, zou ik dat doen. Maar ik leer nu ook dat ik iets voor mezelf moet bewaren. Het is een moeilijke balans, want bij shows zoals Melkweg met 1400 mensen kon je hen ontmoeten na de show. Bij 3000 mensen is het chaotischer, bij 6000 tot 10.000 mensen is het onmogelijk, ook voor hun veiligheid. Onze connectie met de fans bracht hen in onze wereld, en nu vieren zij het samen, net zoals wij het met hen vieren. Het groeit en verandert, en ik ben elke dag dankbaar. Wij zijn drie broers die zeiden dat we dit gingen doen, en we doen het. Iedereen zei dat dit nooit zou werken, maar we hebben het tegendeel bewezen, dankzij de fans.”
Ik heb het gevoel dat jullie echt een creatieve band zijn, met de make-uplijn en alles.
“Alles komt van Emerson, van de tassen tot de make-up en de kleding. We ontwerpen al onze eigen pakken. Alles ademt Palaye, en als we de controle verliezen, zou iedereen het voelen. Het is honderd procent Palaye. Emerson spoot vandaag nog verf op de muren. Het podiumontwerp, de albumcovers, de merchandise: wij doen het allemaal. Ik wil niet anders, hoewel ik soms zou willen dat we beter waren in het delegeren. We hebben zoveel geluk met het team dat we hebben opgebouwd, vooral in Europa. Iedereen wil dat de band en wij als mensen winnen. Het is een bedrijf en zo werkt een bedrijf. Het heeft een decennium geduurd om dit team te vinden. Je moet bewijzen dat je het waard bent, en mensen zien waar we groeien en willen voor altijd bij de band zijn. We stoppen voorlopig niet. Zoals we zeggen: het is alles of niets.”
Zijn er nog andere creatieve projecten waaraan je werkt?
“Emerson werkt aan een graphic novel en ik wil een hele kledinglijn starten. Ik heb al de pakken gemaakt, maar er komt zoveel bij kijken in de muziekbranche. Het is moeilijk omdat je soms contractueel vastzit aan mensen waarvan je bent ontgroeid. Ik wil mensen die beter zijn dan ik in wat ik doe, zodat we sneller kunnen groeien.”
Emerson sprak ooit over een documentaire. Zijn jullie daar nog mee bezig?
“Ja, we filmen er nu een voor de fans, voor onze weg naar Wembley. Het wordt een langlopende documentaire, waarschijnlijk over twee tot drie jaar. We hebben beelden van toen we begonnen. Als we een volledige arenatour over de wereld doen, willen we een documentaire van twee uur maken met alles, ons verhaal en onze waarheid.”
