Trump 2.0 | Nieuwe hitlijsten en oorverdovend geluid
In een wereld waarin alles mogelijk lijkt, zelfs het feit dat Donald Trump herkozen is, lijkt niets ons nog te verrassen. Maar wat betekent dit voor de muziekwereld? Ja, de muziekwereld die doorgaans links zweeft, gevuld is met geëngageerde artiesten en waar protestliederen een diepgewortelde traditie hebben. Wat gebeurt er met die cultuur als Trump weer zijn intrek neemt in het Witte Huis? Het lijkt alsof we ons voorbereiden op een hele nieuwe muzieksymfonie van verwarring, ironie en misschien zelfs… patriotisme?
Ten eerste: verwacht een overvloed aan protest pop. Sinds de jaren zestig weten we dat politieke onvrede en goede muziek hand in hand gaan. Net als bij zijn vorige presidentschap zullen de songwriters en producers zich massaal verenigen om hun frustraties en woede om te zetten in catchy tunes. Van Kendrick Lamar tot Taylor Swift: iedereen zal zijn zegje willen doen. Toch zou het zo maar kunnen dat Taylor Swift haar glamour-routinetour onderbreekt voor een spoken word-performance over “De gevolgen van oranje spray tan op wereldvrede.”
Het volgende effect van Trump 2.0 op de muziekindustrie? Een commerciële explosie van nationale anthems. Begrijp me niet verkeerd, dit zijn niet de klassieke volksliederen waar we aan denken bij nationale evenementen. Nee, nee, nee. Dit zijn Trump-geïnspireerde odes aan ‘grootheid’ (lees: Amerika), waarin tekst en muziek vooral draaien om wall-building beats en “U.S.A!”-chantings. Het zou me niets verbazen als er straks een samenwerking komt tussen Kid Rock, Kanye (of Ye of hoe hij zichzelf tegenwoordig ook noemt) en Marjorie Taylor Greene op de banjo. Misschien een nieuwe genre: MAGA Metal?
Trump festivals?
En dan is er nog de concertindustrie, die hoe dan ook zijn best doet om alles te kapitaliseren. Festivals? Bereid je voor op de “Trumpstock Experience” in de Midwest, een weekend vol patriotisme, goedkoop bier en een eindeloze voorraad rode petjes. Als de trend zich voortzet, krijgen we wellicht zelfs country-versies van klassieke rockalbums, waarbij bijvoorbeeld Led Zeppelin’s “Stairway to Heaven” verandert in “Escalator to Freedom.” Geloof me, zelfs de meest alternatieve muziekpodia zullen een manier vinden om een beetje mee te liften op de storm, al is het maar om het publiek te verleiden met hun eigen satirische draai.
Laten we eerlijk zijn: Trump’s herverkiezing biedt voor veel muzikanten een uitlaatklep om weer politiek incorrect te zijn, om zonder filter hun mening te ventileren. Denk aan comebacks van bands en artiesten die hun gloriedagen in de jaren ’80 beleefden, compleet met felgekleurde pakken en oversized zonnebrillen, en bereid om de “good ol’ days” opnieuw te beleven, nu nog rauwer en ongefilterder dan ooit.
Het mooiste is misschien wel dat de muziekindustrie, ondanks alles, gewoon blijft draaien. Of je nu fan bent van de man of niet, Trump als muzikaal muse brengt een hele golf aan creativiteit met zich mee. Van dramatische ballads over verloren dromen tot de vrolijkste, bizarre patriottische tunes die Amerika ooit gekend heeft. Dus laten we onze koptelefoons oppoetsen en onze playlists voorbereiden, want één ding is zeker: muziek was nog nooit zo politiek incorrect.
