SAGA houdt magie in leven ondanks uitdagingen
De vorige keer dat ik de Canadese progressieve rockband SAGA zag optreden was in 2006, in het al jaren gesloten Podium Hardenberg. Eerlijk gezegd was ik de band al een beetje vergeten en was dan ook blij verrast dat de band nog steeds toert en verbaasd dat ze notabene in mijn favoriete zaal, het DRU Poppodium in het Achterhoekse Ulft, zaal, het DRU Poppodium in het Achterhoekse Ulft, het enige Nederlandse concert van het laatste deel van de huidige wereldtournee ‘It never ends tour 2024’ zou geven, zelfs geen optreden in Zoetermeer! In maart trad de band overigens ook al in Metropool Enschede op. De zaal in Ulft was dan ook al ruim voor het optreden volledig uitverkocht.
Tekst en foto’s: Harry Pater
De afgelopen dagen trad de band op in verschillende Scandinavische steden. Na Ulft ging de band de grens over voor een stel Duitse optredens inclusief eentje in het Belgische Luik en op 7 december het laatste Europese concert in het Zwitserse Pratteln (dichtbij Basel). In april 2025 gaat de band door de VS toeren.
Wisselende bezetting
Vrijwel elke keer dat ik de band zag optreden sinds eind jaren tachtig, zowel in ons land als bij de oosterburen, was er wel een wisseling in de bezetting geweest. SAGA anno 2024 bestaat uit zanger/toetsenist/songwriter en medeoprichter Michael Sadler, nog steeds kaal maar nu met een lange grijze baard als enige originele bandlid en de sinds 1980 als derde toetsenist/zanger Jim Gilmour is ook al bijna 45 jaar een vaste kracht. Gitarist Ian Crichton is tijdens de Europese tournee afwezig wegens familieomstandigheden, hij wordt vervangen door de prima gitarist Dusty Chesterfield, die eigenlijk bassist is en zou dat tijdens deze tournee ook zijn tot hij Crichton moest vervangen. Op drums is de uitstekende Mike Thorne (ook spelend in Spock’s Beard) meegekomen, evenals de bassist annex toetsenist Michael Borkosky, die o.m. werkte met James LaBrie, de zanger van Dream Theater.
Michael Sadler zag er wat breekbaar uit, naderhand hoorde ik dat hij ernstig ziek is, maar desondanks zeer gedreven aan het zingen terwijl hij ook regelmatig achter zijn twee keyboards zat. Waar hij voorheen veel van links naar rechts en andersom al zingend en stevig lopend over het podium te zien was, kon je nu goed zien dat hij voorzichtig en rustig lopend en regelmatig stilstaand bleef doorzingen. Ik dacht dat dit door de leeftijd kwam, want hij is inmiddels zeventig jaar en ziet er echt ouder uit.
Is dit SAGA van weleer?
Slechts twee vaste bandleden, is het dan nog wel SAGA? Om eerlijk te zijn klinkt het wat mij betreft vrijwel exact als de vorige keren dat ik de band zag en hoorde optreden! Komt uiteraard ook doordat de originele zanger van de partij was en die klinkt in mijn oren net zoals vroeger, nog geen sleet op zijn stem te horen, wat mij betreft. Voor de achtergrondzang zorgden Gilmour en de beide ritmesectiemuzikanten. De band heeft altijd veel toetsen-gedreven muziek gemaakt, waardoor de sound van SAGA al tientallen jaren zeer herkenbaar was. Ik telde in totaal zeven verschillende keyboards op het podium, waarvan de meeste door Jim Gilmour werden bespeeld.
Eerlijk gezegd kende ik de meeste songs van het eerste deel van het concert niet (meer), wellicht van sinds 2006 verschenen platen, zoals het recentste studioalbum Symmetry (2021, uit de Coronaperiode dus)? Maar toen eerst On The Loose (van Worlds Apart, 1981) en vooral Humble Stance (debuut-lp Saga, 1978) werden gespeeld kwamen veel herinneringen terug. Naderhand hoorde ik wat meer mensen met dezelfde opmerkingen. Het klonk allemaal goed, dat ‘nieuwe’ werk, maar als je de songs niet (her)kent is de beleving wel anders dan als je bekend werk hoort. Omdat Ulft aan de Duitse grens ligt waren ook heel wat fans uit Nordrhein-Westfalen gekomen, waarschijnlijk omdat het DRU Poppodium mooi dichtbij is.
Geweldig einde van de set
Het gitaarwerk van Dusty Chesterfield vond ik erg goed en mooi en zijn gitaarsolo’s waren absoluut uitstekend, en dàt voor een invaller die normaliter bas speelt. Ongeveer halverwege verlieten alle andere bandleden het podium, zodat Mike Thorne een enerverende drumsolo kon geven, door het enthousiaste publiek toegejuicht. Iets later werd Time’s Up (ook van Worlds Apart) gespeeld, waarbij veel werd meegezongen. De bandleden kregen een cadeautje in de vorm van lekkere chocolade snacks van een elfjarig jongetje die naast me stond en iets later als dank een door alle bandleden gesigneerde setlist kreeg van Michael.
Uiteraard kwamen er twee topsongs als toegift: Don’t Be Late-Chapter Two (van Silent Knight, 1980) en You’re Not Alone (Images Of Twilight, 1980), die beide luid werden meegezongen, zodat Michael het publiek kon ‘dirigeren’. Na 1 uur en 45 minuten is het optreden afgelopen, géén pauze en géén voorprogramma. Kortom rond kwart over tien was het afgelopen en liep de zaal langzaam leeg.
Laten we hopen dat het met de gezondheid van Michael Sadler snel beter mag gaan en dat we de band nogmaals mogen zien op de vaderlandse podia en dat dit niet het definitieve afscheid van de band was.
SETLIST:
Medley: Don’t Look Now / Once Is Never Enough / The Learning Tree Careful Where You Step
It Never Ends
Days Like These
Framed
Conversations
On The Loose
The Sound Of Strangers
Drum Solo
Ice Nice
Time’s Up
The Interview
Humble Stance
Scratching The Surface
Tired World
The Pitchman
Encore:
Don’t Be Late
You’re Not Alone
