Oasis, of hoe je een moeras nog dieper kunt graven

Nou, kijk eens aan, de broertjes Gallagher hebben hun ruzie even opzij gezet voor een verpletterende reünie van Oasis. En met “verpletterend” bedoel ik niet dat ze opnieuw de muziekwereld gaan veroveren, maar eerder dat ze waarschijnlijk het laatste restje van hun nalatenschap in gruzelementen zullen slaan. Want laten we eerlijk zijn: sommige dingen zijn gewoon beter als ze in het verleden blijven. Zo ook Oasis.

De aankondiging van een reünie van Oasis voelt een beetje als het terugbrengen van de Walkman – ja, het was ooit geweldig, maar we hebben sindsdien iets beters gevonden. Oasis was in de jaren ’90 ongetwijfeld iconisch, met hits die nog steeds worden meegebruld in de kroeg. Maar dat was toen. Sindsdien hebben we een iPod, Spotify en zelfs AI die betere muziek kan maken dan een paar verzuurde broers die niet van elkaars gezichten kunnen afblijven.

Noel en Liam samen op één podium? Het is alsof je een vuurwerkshow organiseert met natte lonten. Spannend voor ongeveer vijf seconden, en dan een teleurstellende sisser. Natuurlijk, er zullen fans zijn die gretig kaartjes kopen, in de hoop op een glorieus déjà vu. Maar eerlijk gezegd, denk je echt dat de magie van toen opnieuw te vangen is? Het is als proberen een ontdooide pizza opnieuw in te vriezen – wat je ook doet, het blijft een slappe hap.

Bovendien, laten we even realistisch zijn. Een Oasis-reünie is als het terugbrengen van een tv-serie die al tien seizoenen te veel heeft gehad. Je hebt alles al gezien: de gekibbelende Gallaghers, de semi-arrogante houding, en de voorspelbare setlist met “Wonderwall” als eeuwige afsluiter. Zelfs de meest hardcore fans moeten toch wel voelen dat dit alles met een tikkeltje minder passie en wat meer cynisme gepaard zal gaan?

En dan is er natuurlijk het financiële aspect. De Gallaghers hebben een neus voor geld, dat moet je ze nageven. Het is ongetwijfeld lucratief om nostalgie te verkopen aan een publiek dat wanhopig vasthoudt aan de herinneringen van toen. Maar als dit de motivatie is achter de reünie, dan is het niet meer dan een ordinaire geldklopperij, vermomd als een grootse comeback.

Dus, voor iedereen die hoopt op een glorieuze terugkeer naar de top: zet die illusie maar uit je hoofd. Wat je krijgt is waarschijnlijk een reeks concerten vol met vermoeid gekibbel en halfslachtig uitgevoerde hits. Oasis, eens een oase van Britpop-genialiteit, is nu verworden tot een moeras waarin de Gallaghers steeds verder wegzinken.

Misschien, heel misschien, is het tijd om de geschiedenis met rust te laten en te genieten van wat was, in plaats van te proberen een verleden op te rakelen dat allang is verdampt. Maar ja, als je dan toch zo graag naar de reünie wil, wens ik je veel plezier. Zorg er wel voor dat je niet vergeet je oren even goed uit te wassen na afloop. Je weet maar nooit wat voor ‘muzikale’ modder ze over je uitstorten.

Liefs Heavy E