MY BABY trapt intieme theatertour waanzinnig sterk af in Amsterdam
Met hun unieke mix van onder meer blues en dance speelt MY BABY wervelende liveshows op poppodia en festivals over de hele wereld. Hoewel de band het met Acoustic.Blues.Club. over een heel andere boeg gooit, is de aftrap in De Kleine Komedie van ongekend hoog niveau.
Tekst: Wout Bekhuis en foto’s: Peter Lodder
Een prachtig oud theater, de bandleden zittend op het podium en het publiek dat aandachtig luistert en keurig stilzit. Cato van Dijck, frontvrouw van het Nederlands-Nieuw Zeelandse trio MY BABY, merkt zelf al snel op dat het een ongewone setting is. Waar de band normaal gesproken in dampende popzalen genres als country, folk en trance samensmelt tot een dansbaar geheel, kiest het nu bewust voor de intieme setting van theaters in heel Nederland. Om nummers te spelen die minder goed in de vaak zo energieke setlists passen. Om veelgespeelde publieksfavorieten in een nieuw jasje te steken. En om een ode te brengen aan Frank Sutherland: gitaardocent, inspirator en geestelijk vader van de band.
Persoonlijke verhalen
Tussen de nummers door nemen de bandleden het publiek mee in persoonlijke verhalen over hun jeugd, muzikale inspiraties en het ontstaan van de band. En daarin speelt Sutherland als muziekleraar van zowel gitarist Daniel Johnston als drummer/gitarist Joost van Dijck een grote rol. Zo opende hij voor hen een nieuwe wereld van muziek, met artiesten als John Lee Hooker en Sly & The Family Stone. Én hij was ervan overtuigd dat zijn twee beste leerlingen samen een band moesten beginnen. Dat heeft hij goed gezien, want de klik tussen zijn muzikale oogappels spat van het podium af.
En dat geldt voor de algehele chemie binnen dit muzikale trio: ondanks het feit dat het om een première gaat, zijn Johnston en de familie Van Dijck haarfijn op elkaar ingespeeld. Uiteraard neemt Cato de meeste vocalen op zich met haar technisch begaafde en loepzuivere stem. Maar ook beide heren nemen hier en daar mooie zangpartijen voor eigen rekening – om over de prachtige harmonieën nog maar te zwijgen. Meermaals is de spotlight gericht op Johnston, die met zijn vingervlugge snaarwerk de muziek meermaals tot weergaloze hoogten stuwt.
Eigenlijk is elke noot en elke slag raak vanavond. Alleen wanneer de band een anekdote laat verzanden tot een cabaretesk toneelstukje slaat het een beetje de plank mis. Maar dat bezwaar verdwijnt als sneeuw voor de zon als de drie muzikanten vervolgens richting een ijzersterk slot spelen. Met het epische tweeluik Seeing Red / Good Gin Blues transformeert het drietal De Kleine Komedie bijna tot een pulserende nachtclub, waardoor op de balkons een aantal mensen niet langer kan blijven zitten en het op een dansen zet.
MY BABY laat zien dat het theater ook lukt
Het is een van de weinige momenten waarop je heel even aarzelt of het theater nu de juiste setting is voor MY BABY. Maar die twijfel houdt geen stand, want veel vaker toont het decor zijn meerwaarde. Zo zorgen de theaterstoelen voor een ademloze concentratie bij het publiek, dat geen kans krijgt om bier te halen of hardop de week door te nemen. Daarnaast weet Johnston een aantal Engelstalige voordrachten op prachtige wijze te verenigen met de muziek, wat geweldig tot zijn recht komt in de sfeervolle theaterzaal aan de Amstel.
In De Kleine Komedie demonstreert MY BABY zijn veelzijdigheid in volle glorie. Naast de eclectische muziek – die het DNA van de band vormt – schakelt het moeiteloos tussen de verschillende sfeerzettingen. Waan je je het ene moment in een oude, Amerikaanse saloon, het andere moment lijk je in die ene club te zijn beland waar dancemuziek écht lekker klinkt. Zo blijkt deze tour een treffende titel te dragen. Een tour waarop de band vanavond voor het eerst het podium onder een staande ovatie verlaat. De première van Acoustic.Blues.Club. is er een van grote klasse.
