Manic Street Preachers zoeken de diepte
Foto: Alex Lake
Soundz cijfer: 7/10
Met Critical Thinking, hun vijftiende studioalbum, blijven de Manic Street Preachers een van de meest invloedrijke en intellectuele rockbands van Groot-Brittannië. Dit album laat de Welshe band in een contemplatieve stemming horen, balancerend tussen nostalgie, maatschappelijke kritiek en persoonlijke reflectie. Hoewel Critical Thinking tekstueel sterk is, schiet de muzikale uitvoering soms tekort in vergelijking met hun hoogtijdagen.
Vanaf de openingstrack Decline & Fall zetten de Manic Street Preachers de toon met grootse, anthemsachtige gitaren en een krachtige ritmesectie, die doet denken aan hun Everything Must Go-periode. Tekstueel verkent het nummer zowel maatschappelijke als persoonlijke aftakeling, een thema dat door het hele album terugkomt. De onverwachte Abba-achtige pianoklanken geven het een opgewekt contrast met de gepassioneerde zang van James Dean Bradfield.
Een van de meest besproken nummers, Dear Stephen, richt zich rechtstreeks tot Morrissey en reflecteert op zijn transformatie van geliefde outsider tot controversieel figuur. De track is opgebouwd rond sprankelende jaren 80 jangle-pop invloeden, wat de kritiek op Morrissey extra scherp maakt. Het is een van de sterkere momenten op het album en laat zien hoe de Manic Street Preachers scherpe teksten combineert met pakkende melodieën.
Boeit uiteindelijk wel
Toch heeft Critical Thinking moeite om de hele speelduur te boeien. Nummers als Future Ghosts en A World Without Meaning hebben sterke tekstuele fundamenten, maar voelen muzikaal onderontwikkeld en missen de memorabele hooks die eerdere Manic Street Preachers-albums zo krachtig maakten. Daarnaast lijdt het album onder een te eentonige mid-tempo dynamiek, waardoor er minder variatie is dan je van de band zou verwachten.
Toch weet het laatste deel van het album een aantal tekortkomingen goed te maken. The Sun Is Never Setting brengt een filmische grandeur met zich mee, die doet denken aan If You Tolerate This Your Children Will Be Next. De afsluiter Reconstruction is een langzaam opbouwende track die het album op een diepgaande en reflectieve noot afsluit.
Uiteindelijk is Critical Thinking een album dat geduldige luisteraars beloont. De Manic Street Preachers leveren geen instant stadion-anthems, maar bieden wel een doordachte verkenning van ouder worden, desillusie en veerkracht. Hoewel het niet tot de beste albums van de Manic Street Preachers behoort, bevestigt het wel hun status als een band die niet bang is om ongemakkelijke waarheden onder ogen te zien, zelfs als de muziek zelf niet altijd even krachtig is als hun teksten.
