Magisch Epica overrompelt AFAS Live met groots orkest en kinderkoor
Er is, zo zegt Simone Simons zelf ook, eigenlijk maar één manier om Epica te ondergaan. En dat is onder begeleiding van een symfonisch orkest. Onder de noemer The Symphonic Synergy geeft de Nederlandse symfonische metalband twee dagen achter elkaar in AFAS Live misschien wel het grootste concert in hun carrière, inclusief een hele hoop verrassingen, een visueel spektakel en een zangeres die in de vorm van haar leven verkeert. Het was magisch, Epica overrompelt AFAS Live totaal.
Door Sebastiaan Quekel – Foto’s: Tim Tronckoe
Van Argentinië tot Japan en van Noorwegen tot Australië: de AFAS Live is vrijdagavond gevuld met fans uit alle hoeken van de wereld. Een duidelijke herinnering aan de internationale faam van Epica, een van Nederlands grootste exportproducten in de wereld van de stevige rock.
Epica trekt voor de twee uitverkochte shows in Amsterdam alle registers open. Er zijn vlammen, er is confetti, en alles flikkert en knippert net zo snel als alle moddervette riffs. Het podium is indrukwekkend opgezet: een samenspel van lagen, waarop de strijkers, de trompettisten en een hele reeks aan zangeres en zangeressen (vijftig man in totaal!) op de top van hun kunnen presteren. Inderdaad, Magisch Epica overrompelt AFAS Live opnieuw.
Andere wereld
Vanaf de eerste noot van openingssong Unleashed sleurt Epica ons in een andere wereld, waarin fraaie beelden van sterrenstelsels, mythische landschappen en een mysterieuze spreker op het scherm ons door de avond leiden. Bij elk nummer veranderen de visuals mee, van een vurige uitbarsting tijdens Beyond the Matrix (vanavond haast jazz-achtig opgevoerd) tot serene beelden bij het intieme Tides of Time, volgens Simons de beste ballade die Epica ooit schreef. Op momenten is het moeilijk om je ogen los te rukken van de visuals, die samen met de lichtshow en de vurig spelende muzikanten de zaal transformeren tot een betoverende ruimte.
De avond blijkt boordevol verrassingen te zitten. Zo duikt Menace Of Vanity na twaalf jaar weer op de setlist, komt het zelden gespeelde Crimson Bow And Arrow voorbij en is er een overdonderende medley van Universal Death Squad / The Last Crusade / The Phantom Agony / Design Your Universe. Epica trakteert Amsterdam en de duizenden fans die via een betalende livestream op drie nieuwe liedjes, waarvan met name het dromerige Aspiral de meeste indruk maakt. Het moment dat Simons haar opera-achtige mezzosopraan op de zaal loslaat en de confetti subtiel naar beneden dwarrelt, zorgt voor onmetelijk veel kippenvel. Ander bijzonder moment is als Charlotte Wessels samen met Myrkur ineens ten tonele verschijnen. Drie topzangeressen op rij en ze voeren het nummer Sirens vrijwel foutloos op.
Gouden combinatie
En ja, Epica en een orkest: het blijft toch een gouden combinatie. Elke strijker, hoorn, fluit hoor je. De muzikanten en de dirigent (met hanekam!) zijn op geen fout te betrappen. Met name de drie koren (mannen, vrouwen en zelfs kinderen) brengen een extra dimensie aan, vooral in de meer atmosferische stukken in The Skeleton Key (wat een refrein!). Nergens wordt de samensmelting van metal en klassieke muziek zó duidelijk als in deze live uitvoering. Waar op albums de orkestrale stukken soms naar de achtergrond verdwijnen, krijgen ze in de AFAS Live alle ruimte om te schitteren. Magisch Epica overrompelt AFAS Live eens te meer.
En misschien wel het belangrijkste: zelfs 22 jaar na oprichting spat het spelplezier bij Epica nog altijd van het podium. De toetsenist zwaait en swingt met zijn draagbare keyboard alsof hij voor het eerst auditie doet, en tegelijkertijd jut hij met zijn gebaren en grapjes het voltallige orkest volledig op. Simons, vanavond gekleed in talloze prachtige glitteroutfits, danst en zwiert over het podium en duwt ongevraagd de microfoon onder de neuzen van haar bandleden. Even meezingen jongens, denkt ze, ook al klinkt het nergens naar.
Doordenderen
Even op adem komen is er in Amsterdam niet bij. Epica dendert met hoge snelheid door de AFAS en propt 18 lange composities in iets meer dan twee uur. Vooral tijdens Design Your Universe en publieksfavoriet Cry for the Moon komt de kracht van live symfonie volledig tot zijn recht. Waar de band zelf al zorgt voor zware gitaren en bulderende drums en gitzwarte grunts door brulzanger Mark Jansen, zorgen de klassieke instrumenten voor het ultieme Epica-gevoel. Neem nou Unchain Utopia, met afstand het beste nummer dat Epica heeft geschreven. Magisch Epica overrompelt AFAS Live keer op keer, met de dynamiek tussen de bombastische metal en de delicate orkestrale partijen zorgt in Amsterdam voor spanning en sensatie die het publiek omverblaast.
Als Epica uiteindelijk na ruim twee uur de laatste noten van Consign to Oblivion speelt, terwijl het vuurwerk en confetti losbarsten, wordt duidelijk dat dit concert een magische indruk heeft achtergelaten. Dit is symfonische metal in zijn meest complete en prachtige vorm: een samensmelting van muziek, beeld, en emotie die zijn weerga niet kent.
