Limp Bizkit laat Ziggo Dome ontploffen met nostalgie, energie en pure klasse
Het gebeurt niet vaak dat een band na ruim twee decennia nog zó fris, fel en relevant klinkt als Limp Bizkit afgelopen dinsdag in de Ziggo Dome. Wat begon als een trip down memory lane, eindigde in een overweldigende triomf van energie, humor en muzikale souplesse. De Amerikanen bewezen met verve waarom zij nog steeds een van de meest boeiende live-acts uit het nu-metal tijdperk zijn. En ver daarbuiten.
Tekst: Heavy E en Foto’s: Ans van Heck
Vanaf de eerste klanken van ‘Show Me What You Got’ stond de zaal op z’n kop. Frontman Fred Durst, met zijn kenmerkende nonchalance en charisma, wist het publiek vanaf minuut één volledig in zijn greep te houden. Zijn stem was krachtig, zijn timing messcherp, en zijn interactie met het publiek ontwapenend. “Are you ready to break stuff, Amsterdam?”, bulderde hij. Waarop een kolkende mensenmassa zich zonder aarzeling overgaf aan de beukende beat van hun iconische hit. De avond draaide volledig om de kracht van Limp Bizkit.
Goede opbouw van de show
De setlist was een zorgvuldig opgebouwde mix van klassiekers als ‘My Generation’, ‘Rollin’ en ‘Break Stuff’. Dit werd afgewisseld met verrassende covers en muzikale uitstapjes. Die lieten zien dat de band niet alleen leunt op nostalgie, maar ook blijft vernieuwen. De vertolking van The Who’s ‘Behind Blue Eyes’ zorgde voor een emotioneel rustpunt. Daarna ging met ‘Nookie’ en ‘Take a Look Around’ de zaal nog één keer volledig los. De veelzijdigheid van Limp Bizkit was duidelijk merkbaar.
Wat vooral opviel, was hoe strak en zelfverzekerd de band speelde. Gitarist Wes Borland, gehuld in een surrealistisch kostuum zoals alleen hij dat kan dragen, etaleerde zijn virtuositeit en gevoel voor show. De ritmesectie, John Otto op drums en Sam Rivers op bas, was als een stoomwals die moeiteloos door de set denderde. DJ Lethal bracht het geheel samen met inventieve scratches en samples die de show een extra laag gaven. Dit benadrukte opnieuw het genie van Limp Bizkit.
Maar het was vooral de sfeer die deze avond legendarisch maakte. Jong en oud, metalheads en nieuwsgierige popliefhebbers: iedereen ging mee in de uitzinnige vibe van een band die zichzelf opnieuw lijkt uitgevonden te hebben. Limp Bizkit kwam, zag en overwon, met een optreden dat nog lang na zal galmen in de hoofden én harten van alle aanwezigen. Het was duidelijk een glorieus moment voor Limp Bizkit.
Een glorieuze avond. Een meesterlijk concert. Een band op het hoogtepunt van haar tweede jeugd, de onvergetelijke Limp Bizkit.
