Het iconische dubbel live album “LIVE DATES” van Wishbone Ash is 50 jaar oud
Door Martien Koolen
HET ICONISCHE DUBBEL LIVE ALBUM “LIVE DATES” VAN WISHBONE ASH IS VIJFTIG JAAR OUD.
Wishbone Ash ontstond in 1969 in Torquay – bekend van het Fawlty Towers hotel – en de eerste bandleden waren: Martin Turner (zang, basgitaar), Steve Upton (drums), Ted Turner (gitaar) en Andy Powell (gitaar, zang); laatstgenoemde is natuurlijk het nog enige originele bandlid. De eerste drie albums van de band – Wishbone Ash, Pilgrimage en Argus – zijn de bekendste en meest succesvolle; met name Argus, dat in Engeland de derde plaats haalde in de Britse albumlijst. In 1973 verscheen het dubbel live album Live Dates en dat album, inmiddels vijftig jaar oud, wordt nog steeds beschouwd als een van de beste live albums ooit. De twin gitaar pioniers pur sang brachten dit jaar een nieuwe versie uit van Live Dates, namelijk Live Dates Live, en de bijbehorende tournee heet dan ook Celebrating the 50th Anniversary of the iconic 1973 double live album, en vanavond speelt de band in Maastricht.
De setlist is dus bekend, want mister Wishbone Ash, Andy Powell (gitaar, zang), Bob Skeat (basgitaar), Mark Abrahams (gitaar) en Mike Truscott (drums) zullen dus alle nummers van het Live Dates album spelen; te beginnen met The King Will Come en als laatste track het epische Phoenix. Maar helaas zal het “stevige” Lady Whiskey van het debuutalbum (1970) vanavond niet gespeeld worden, omdat Powell – zoals hij mij vertelde in het interview – last heeft van een lichte keelontsteking, en hij daardoor dat nummer niet goed kan zingen.
Precies om 21:00 betreedt Wishbone Ash het podium in de Muziekgieterij en opent het kwartet met het instrumentale Real Guitars Have Wings van het album Nouveau Calls uit 1987. Dan kondigt Powell aan dat het complete Live Dates album gespeeld zal worden en de eerste tonen van het Argus drieluik – The King Will Come, Warrior en Throw Down The Sword – vullen de bijna volle zaal. Voordat Rock ’N Roll Widow, met een heerlijke slide gitaar solo, van het album Wishbone Four wordt gespeeld, vertelt Powell de bij die-hard fans bekende anekdote – tijdens een concert van WA in Texas werd iemand doodgeschoten – over de tekst van deze song. Na het melodieuze Ballad Of The Beacon – ook van het album Wishbone Four – zou eigenlijk de Jimmy Reed cover Baby, What You Want Me To Do, gespeeld moeten worden, maar Powell vergist zich en kondigt The Pilgrim aan.
Het instrumentale The Pilgrim van het tweede Wishbone Ash album Pilgrimage (1971) is een van de hoogtepunten van deze avond; een twin gitaar epische song waar Powell en Abrahams excelleren en de zeer herkenbare Ash-sound in volle glorie ten toon wordt gespreid. Baby, What You Want Me To Do is een heerlijke blues rock cover met vette gitaarsolo’s van Powell die mij het eerste kippenvel van de avond bezorgen. Dan volgt er weer een nummer van het iconische Argus album, namelijk Blowin’ Free, gevolgd door een weergaloze versie van Jail Bait. Keats, Truscott, Abrahams en Powell improviseren er tijdens dat “stevige” rocknummer heerlijk op los en wat mij betreft was Jail Bait daarom ook een van de hoogtepunten van deze fantastische, nostalgische gitaaravond.
Deze weergaloze show wordt natuurlijk afgesloten met het beste nummer van het Live Dates album, namelijk het epische zeventien minuten durende Phoenix, dat is te vinden op het debuutalbum van Wishbone Ash (1970). Phoenix is een Wishbone Ash klassieker met weergaloze gitaarsolo’s, gitaarmelodieën, tempowisselingen, maar vooral veel passie en emotie die bijna letterlijk van het podium afspat. “Phoenix rise, raise your head to the sky.”
Wishbone Ash was en is nog steeds De beste twingitaar band op deze planeet en Live Dates blijft een van de beste dubbel live rock albums aller tijden. De muziek van Wishbone Ash is duidelijk tijdloos en de band kan wat mij betreft zo nog een tijdje doorgaan, Het wordt wel weer eens tijd voor een nieuw album aangezien Coat Of Arms alweer drie jaar oud is……
