GelreDome beleeft ultieme Green Day-show met 2 wereldplaten achter elkaar
Niet één, maar twee wereldplaten van begin tot eind live opvoeren. Het 22e optreden van Green Day in Nederland voelde als de ultieme show in hun carrière. In een zo goed als uitverkocht GelreDome lieten de legendarische punkers blijken dat hun doorbraakplaten Dookie (1994) en American Idiot (2004) de tand des tijds perfect hebben doorstaan. Of beter gezegd: deze albums en daarmee ook Green Day zijn eigenlijk relevanter dan ooit.
Door: Sebastiaan Quekel
,,Kom verdomme uit die stoelen. We zijn hier niet bij de tandarts maar bij een rock ‘n roll-show!” Billy Joe Armstrong (52) laat er geen misverstand over bestaan: of je nu staan- of zitplaatsen hebt: bij een show van Green Day kom je om te springen en te dansen.
Wie ze eerder heeft gezien weet wat hij of zij kan verwachten: een hoop hey-ho’s, samen klappen, armen zwieren en zwaaien, massaal meezingen. Green Day – hoe oud ze nu ook zijn – het blijft een feest van jeugdige onbevangenheid.
In Arnhem doen ze nog een schepje bovenop de bekende formule. Metershoge vlammen, confettibommen, vuurwerkknallen, een knipperend en flikkerend podium dat van links tot rechts in brand lijkt te staan. En het allermooiste: beide albumcovers in kartonvorm levensgroot op het podium. Ja, het is een waar spektakel in het GelreDome. Armstrong, nu met blonde kuif, voelt zich als een vis in het water. “Nederland is het beste land ter wereld!”, klinkt het clichématig uit zijn mond. Je zou hem nog geloven ook.
De punkers, ze zijn inmiddels de vijftig gepasseerd, openen hun 2,5 uur lange trip down memory lane met het nieuwe The American Dream is Killing Me, zeg maar de American Idiot van deze tijd, inclusief maatschappijkritische teksten. ,,My country under siege, on private property”, bezingt Armstrong. Hij is als de dood dat Trump weer aan de macht komt, en laat dat horen ook.
Zo snel als hun songs beginnen ze al vrij snel aan de grote attractie van de avond: Dookie, hun doorbraakalbum van alweer dertig jaar geleden. Het jaar waarin Nelson Mandela president van Zuid-Afrika werd en waarin de wereldberoemde zaak tegen OJ Simpson van start ging. Zó lang geleden dus. Vanaf de eerste akkoorden springt Arnhem in een tijdmachine naar het midden van de jaren ’90, een tijdperk waarin punkrock de wereld veroverde. De energie druipt ervan af en het tempo ligt hoog, met klassiekers als Basket Case (recent de 1 miljard streams gepasseerd op Spotify) en When I Come Around, songs die na decennia nog fier overeind blijven staan.
Na een kleine ‘onderbreking’, waarin een vrouwelijke fan op het podium wordt getrokken om Know Your Enemy mee te zingen, duikt Green Day in het nieuwe materiaal. Savior is met afstand het beste album sinds American Idiot; dus een opvulblok is dit allerminst. Toch is het gros van het GelreDome duidelijk gekomen voor de integrale uitvoering van American Idiot. Dit album, dat tien jaar na Dookie verscheen, markeerde in 2004 een volwassenere kant van de band.
Het titelnummer, gepaard met een oorverdovend vuurwerkknal, brengt meteen een golf van energie door de zaal, terwijl de snelle en krachtige akkoorden de politieke frustraties van Armstrong luid en duidelijk overbrengen. Jesus of Suburbia, die heerlijke negen minuten durende rockopera, voelt opnieuw als een epische reis door de rebellie van de jeugd, met het publiek dat elk woord meezingt. Holiday volgt direct met die euforische riff en tijdloze refrein, dat de zaal in een collectieve vreugde brengt.
Wake Me Up When September Ends baadt het GelreDome in een zee van telefoonlichtjes. Armstrong zingt sterk en vol bezieling. Eigenlijk is het bizar hoe weinig zijn stem (en gezicht!) al die jaren is veranderd. Na het uitvoeren van de twee albums, Green Day heeft er dan al 36 songs (!) op zitten, trakteert Green Day nog op een laatste toetje: Good Riddance, opnieuw met een fan op het podium.
De ongeremde energie, de aanstekelijke power, de spontaniteit: het is ongekend hoeveel plezier Green Day 35 jaar na oprichting nog altijd heeft in optreden. 22 shows staat nu op de teller in Nederland, en het is eigenlijk de vraag niet of, maar wanneer nummer 23 volgt.
