Fish’s afscheidstour in Maastricht

In 2020 verscheen Derek William Dick’s, beter bekend als Fish, laatste studio album Weltschmerz en later dat jaar kondigde hij aan dat zijn muzikale carrière erop zit. Hij wilde nog een keer op tournee, zijn zogenaamde Farewell toer die hij The Road To The Isles Tour “doopte”. Vanavond is de tweede gig van deze toer en de Muziekgieterij in Maastricht is al maanden uitverkocht om Fish zijn laatste “kunstje” te zien.

Door Martien Koolen

Fish beloofde een setlist met zijn beste, favoriete solonummers, maar natuurlijk ook met een paar Marillion classics en mijn verwachtingen zijn nogal hooggespannen, zeker omdat ik het zeer matige – zijn zang liet nogal te wensen over – concert van Fish in 2018 (27 oktober) in Heerlen nog goed in gedachten heb….. Maar de band die Fish begeleidt tijdens deze toer is in ieder geval dik in orde, want met Mickey Simmonds (keyboards), Robin Boult (gitaar), Steve Vantsis (basgitaar), Elisabeth Troy Antwi (zang) en Gavin Griffiths (drums) staat er een uiterst ervaren band op het podium.

Een veelbelovende start

De set opent met de intro van een Marillion live klassieker, namelijk: “La Gazza Ladra” van het dubbelalbum The Thieving Magpie en daarna opent Fish met: “Listen to me, just hear me out, if I could have your attention”, van een van de mooiste Fish songs – Vigil – van zijn beste soloalbum – Vigil In A Wilderness Of Mirrors –   deze nostalgische, emotionele avond. Het enthousiaste publiek zingt al meteen mee en Fish vertolkt dit nummer meer dan uitstekend en het belooft dus een mooie avond te worden. Weltschmerz volgt en de titelsong van zijn laatste studioalbum vind ik persoonlijk niet zo een geschikte song voor deze “best of” Fish afscheidstoer.

Verrassende tracks zijn wat mij betreft ook Goldfish & Clowns, Tilted Cross en Incomplete, de laatste twee, beiden van zijn nogal “duistere” album Raingods With Zippos uit 1999. Family Business, een echte Fish klassieker, van zijn solodebuutalbum is een heerlijk duet met Elisabeth Troy en ook dat nummer wordt massaal meegezongen. Het “stevige” Shadowplay van Internal Exile, is het volgende hoogtepunt en Fish is ook bij deze pittige song uitstekend op dreef, maar bij de eerste Marillion classic Incubus, van het magistrale album Fugazi krijg ik voor de eerste keer kippenvel; Fish en zijn band in optima forma.

Verrassingen in de setlist

Een volgende verrassing staat op het programma, want de epische song Plague Of Ghosts (Parts 1-6) van Raingods With Zippos sluit de officiële set af. Deze 24 minuten lange song wordt meesterlijk vertolkt door Fish en vooral de rustige passages zijn memorabel en tijdens het laatste gedeelte Wake-up Call (Make It Happen) “verdwijnt” de band langzaam van het podium en blijft Fish alleen op het podium over en zingt hij samen met het publiek Make It Happen…

Nostalgie met Marillion hits

Natuurlijk zijn er toegiften, iedereen wil iets van Misplaced Childhood horen, maar voor dat gebeurt is er eerst nog een prima uitvoering van Cliché, ook zo een prachtig nummer van het Vigil album en gitarist Robin Boult toont hier zijn uitzonderlijke klasse en bezorgt mij voor de tweede keer kippenvel deze avond. Dan mag het publiek “losgaan” bij Kayleigh, Lavender, Bitter Suite en Heart Of Lothian en wordt het een bijna nostalgisch Marillion feestje, alhoewel Fish vocaal hier soms wat steekjes laat vallen, maar daar maalt niemand, zelfs ik niet, om.

Vooral Heart Of Lothian weet ook mij weer te raken, prachtig gewoon, met hoofdrollen voor Boult en Simmonds! Afgesloten wordt uiteindelijk met Lucky en Fish neemt nog lang afscheid en blijkt lichtelijk ontroerd; een mooie show met veel hoogtepunten en ik kijk nu al uit naar zijn tweede show in Maastricht met een compleet andere setlist, want eerlijk gezegd miste ik toch wel aantal Fish klassiekers…..