Een herontdekking van Underworld in Strawberry Hotel
Soundz Cijfer: 8/10
Ik herinner me die eerste keer dat ik Underworld’s muziek hoorde. Het was ergens op een festival, midden in de nacht. Een donkere tent, mensen die losgingen op die hypnotische beats en Karl Hyde’s stem die over de bassen heen zweefde. Die ervaring, die bijna spirituele trance die je voelt wanneer je je volledig overgeeft aan de muziek, dat is precies wat Strawberry Hotel weer oproept. Maar dit keer met een dieper en meer volwassen randje.
Met Strawberry Hotel lijkt Underworld ons mee te willen nemen op een reis. Niet alleen door hun muzikale erfgoed, maar ook door de emoties die hun muziek al decennia lang oproept. Elk nummer voelt als een eigen hoofdstuk in een groter verhaal. Het begint dromerig en melancholisch met “Black Poppies”, alsof je net binnenkomt in een wereld die net tussen realiteit en fantasie balanceert. Langzaam aan bouwt de muziek op, en bij “Denver Luna” en “Techno Shinkansen” wordt die energie omgezet in onmiskenbare rave-vibes, alsof je het ritme van je hart synchroon voelt lopen met de beat.
Nieuwe elementen van Underworld
Het mooiste aan dit album is misschien wel de nieuwe elementen die ze hebben toegevoegd. In “Ottavia” horen we de stem van Esme Bronwen-Smith, Rick’s dochter, die een bijna operatische intensiteit geeft aan het nummer. Het is onverwacht en emotioneel, alsof je even stilstaat in de chaos van de beats om iets diepers en puurs te voelen. Zo’n moment dat je kippenvel geeft en je herinneringen oproept die je lang vergeten was.
Underworld roept op om het album in de juiste volgorde te luisteren, en na een paar keer begrijp ik waarom. Elk nummer vloeit moeiteloos over in het volgende, het is een soundtrack voor een nacht vol avonturen en emotionele dieptes. Het album eindigt met “Stick Man Test”, en het voelt alsof je, na een lange reis, weer even kan landen. Strawberry Hotel is niet alleen muziek om op te dansen; het is muziek om bij te verdwijnen, om je te herinneren waarom je ooit verliefd werd op deze ongeëvenaarde klanken.
