Hij scoorde slechts twee echte hits in Nederland maar iedereen boven de 40 springt op bij de naam Dexys Midnight Runners. Met Come On Eileen scoorde Kevin Rowland en zijn band de beste meezinger van de jaren ’80. Nu is hij terug met een werkstuk dat luistert naar de naam The Feminine Divine. Het is meer dan een comeback. ,,Ik stap weer terug in het leven”, zegt hij nu.
Door: Jean-Paul Heck
Kevin, even terug in de tijd. Kun je aangeven waarom Come On Eileen destijds zo’n hype was?
,,We waren al jaren bezig en hadden we een hitje (Geno) gescoord maar een echte richting had ik niet. Ik deed eigenlijk maar wat. De sleutel tot het grote succes was violiste Helen (Helen Bevington) die ik vond op een conservatorium in Birmingham. Opeens viel het kwartje en gooide ik de hele boel om. We trokken tuinbroeken aan, rolden de broekspijpen op en voilà, het nieuwe Dexys Midnight Runners was geboren. Het klinkt allemaal heel logisch maar alles viel op zijn plek. Opeens was er die sound.”
Wat voor een man was je in die tijd?
,,Geen makkelijk mens. Ik was wild, druk en drammerig. Zeg maar een echte slavendrijver. Om bandlid te worden, moest je ontslag nemen. Het was een avontuur van alles of niets. In mijn jeugd was ik een rotzak die mijn ouders en mijn omgeving terroriseerde. Maar ik kon wel zingen en wist dat dit mijn uitvlucht was om iets van het leven te maken. In het begin kleedde wij ons als gangsters die zo uit een maffiafilm van Robert de Niro leken gestapt. Niet dat daar een groot plan achter zat. Want ik deed een paar jaar daarna net zo gemakkelijk een tuinbroek aan. Eigenlijk was ik vrij richtingloos bezig.”
Eigenlijk creëerde met Dexys Midnight Runners destijds een soort gang. Een clubje mensen die bij elkaar woonde. Bijna als een commune.
,, Daar had ik wel een goede idee over. Iemand kwam binnen met zo’n tuinbroek en toen viel het kwartje. Het was het moment om een soort van ‘ gang’ samen te stellen. We lieten onze haren groeien om een ponystaart te creëren en ik wilde dat iedereen topfit was. Samen hardlopen en samen fitnessen, ik deed alles om mijn doel te bereiken. Maar het viel vooral muzikaal op zijn plek. We hadden een sound en een doel. Nou ja, sound. Dat doel zou ik nooit bereiken.”
Hoe kijk je terug op Come On Eileen?
,,Het is een song die ik zelf niets een heb geschreven maar wel mijn leven veranderde. Nummer 1 in Engeland en Amerika en de rest van Europa. Opeens was ik schatrijk en kon ik al die dingen doen waar mijn ouders over droomden. Maar ik werd er niet gelukkig van. Ik ben nog altijd onrustig maar in die tijd wilde ik alles. Ik had allerlei plannen maar wist er niet veel van te realiseren. Tja, en toen kwamen de drugs. Het begon met een ecstasy pilletje in een club en daarna kwam de cocaïne. Voor een manisch persoon zoals ik zoiets bijna altijd dodelijk.”
,,Het was mijn redding en ik ga nog steeds maar meetings om niet terug te vallen. Toen ik was afgekickt kwam ik weer bij zinnen en begon weer van het leven te genieten.” Het was de opmaat naar zijn grootste misser in de muziek business. Rowland liet zich in 1999 voor de cover van zijn soloalbum My Beauty, portretteren met netkousen om de ranke benen en een parelketting rond zijn nek. Rowland lacht.
Je maakte ook nog een soloplaat met de titel My Beauty. Die hoes van die plaat was op zijn minst gezegd opvallend. Dat werd je niet in dank afgenomen.
,,Ach, het werd allemaal zo vreselijk opgeblazen. Het was simpelweg een statement. Heel intuïtief maar wel echt. In die tijd droeg ik ook gewoon jurken en ik wilde laten zien dat er voor mij zowel stijl- als gevoelsmatig geen barrières zijn. Ik ben overigens nog steeds erg trots op die nummers en speel ze soms nog live. Het is nu een beetje een cultdingetje geworden.”
‘ IK BEN MEER DAN ALLEEN COME ON EILEEN’
En nu is er het nieuwe album The Femini Devine. Wat een verrassend werkstuk!
,,Ik heb er lang over gedacht om dit te maken. Een aantal songs heb ik al tientallen jaren liggen maar kon er geen concept bij vinden. Ik zie deze plaat als een reis van seksualiteit. Ik had dit nooit eerder kunnen maken want ik ben een ander mens dan 40 jaar geleden. Ik heb de afgelopen jaren geleerd om anders naar vrouwen te kijken. Dit is het resultaat. Ik ben opgegroeid met het besef dat je vrouwen moet respecteren maar echt niet meer dan dat. Uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat vrouwen echt godinnen zijn. Op zoveel vlakken superieur aan mannen”
